1905 - 2000. Ο Tokujiro Namikoshi ήταν μέλος μιας οικογένειας τεσσάρων παιδιών. Ο πατέρας του είχε μια βιοτεχνία ομπρελών, στο νησί Shikoku,στο νότιο μέρος της Ιαπωνίας. Ένα χρόνο, ο καιρός ήταν τόσο βροχερός και υγρός, που η κόλλα δεν στέγνωνε πάνω στις ομπρέλες έτσι ώστε δεν κατάφερε να φτιάξει μεγάλες παραγγελίες για την Κίνα με αποτέλεσμα να πτωχεύσει.
O πατέρας του αποφάσισε να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στην ζωή του και η οικογένεια μετακόμισε στο Hokkaido, στο βόρειο νησί της Ιαπωνίας. Ήταν ένα μακρύ, δύσκολο ταξίδι στα τέλη Φθινοπώρου. Από το ζεστό παλιό τους σπίτι στο υπερβολικά κρύο, άγριο καιρό του προορισμού τους. Όταν η οικογένεια έφτασε διαπίστωσε ότι ήταν ένα άγριο μέρος, μόνο μια καλύβα , χωρίς θέρμανση ή τρεχούμενο νερό. Τακτοποιήθηκαν όσο καλύτερα μπορούσαν με αυτές τις δύσκολες καταστάσεις. Σύντομα η μητέρα του Tokujiro υπέφερε από βασανιστικούς πόνους σε όλες τις αρθρώσεις της. Είχε εμφανίσει ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Είχαν μετακομίσει σε ένα μικρό χωριό, σε μια πρωτόγονη περιοχή, όπου δεν υπήρχε γιατρός. Τίποτα δεν μπορούσε να γίνει για αυτή, έτσι τα παιδιά της έκαναν εντριβές στις πονεμένες αρθρώσεις σε μια προσπάθεια να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν. Μετά από μερικές δοκιμές η μητέρα τους είπε ότι του Tokujiro τα χέρια ήταν τα πιο ανακουφιστικά στους πόνους. Έτσι «πήρε» την δουλειά του φυσικού θεραπευτή της μητέρας του ενώ τα άλλα αδέρφια έκαναν την ανιαρή δουλειά να καθαρίζουν και να μαγειρεύουν.
Η μητέρα του Tokujiro του είπε ότι ένιωθε καλύτερα όταν της πίεζε το σώμα, από το να «χτυπάει» ή να κάνει εντριβές. Έτσι έκανε μόνο αυτό. Μια μέρα πίεζε διαφορετικές περιοχές του σώματος, όταν βρήκε ένα σημείο, που ήταν πολύ κρύο και σκληρό στην αφή. Του πήρε κάποια ώρα να δοκιμάσει να πατήσει το σημείο. Η μητέρα του είπε ότι αυτό ανακούφιζε τον πόνο της. Πίεζε κάθε μέρα το σημείο, και όσο αυτό μαλάκωνε κάτω από την δακτυλική πίεση , ο περισσότερο πόνος είχε ανακουφιστεί και σύντομα η μητέρα του ανάρρωσε.
Τελικά με την βοήθεια του Tokujiro η ρευματοειδής αρθρίτιδα της μητέρας του εξαφανίστηκε. Έζησε μέχρι τα 88 με καλή υγεία.
Ήταν ολοφάνερο ότι ο Tokujiro είχε το χάρισμα να είναι θεραπευτής. Στο μικρό χωριό το νέο εξαπλώθηκε γρήγορα από στόμα σε στόμα, ότι αυτό το αγόρι ήταν κάτι διαφορετικό. Η γυναίκα του διευθυντή του σχολείου του , που μόλις είχε γεννήσει , ανακάλυψε ότι δεν μπορούσε να παράγει γάλα για να φροντίσει το μωρό της και ο διευθυντής ζήτησε από τον Tokujiro να βοηθήσει. Χρησιμοποίησε την τεχνική της πίεσης και η γυναίκα έγινε άξια να παράγει γάλα για το μωρό της.
Η μητέρα του Tokujiro του είπε ότι ένιωθε καλύτερα όταν της πίεζε το σώμα, από το να «χτυπάει» ή να κάνει εντριβές. Έτσι έκανε μόνο αυτό. Μια μέρα πίεζε διαφορετικές περιοχές του σώματος, όταν βρήκε ένα σημείο, που ήταν πολύ κρύο και σκληρό στην αφή. Του πήρε κάποια ώρα να δοκιμάσει να πατήσει το σημείο. Η μητέρα του είπε ότι αυτό ανακούφιζε τον πόνο της. Πίεζε κάθε μέρα το σημείο, και όσο αυτό μαλάκωνε κάτω από την δακτυλική πίεση , ο περισσότερο πόνος είχε ανακουφιστεί και σύντομα η μητέρα του ανάρρωσε.
Τελικά με την βοήθεια του Tokujiro η ρευματοειδής αρθρίτιδα της μητέρας του εξαφανίστηκε. Έζησε μέχρι τα 88 με καλή υγεία.
Ήταν ολοφάνερο ότι ο Tokujiro είχε το χάρισμα να είναι θεραπευτής. Στο μικρό χωριό το νέο εξαπλώθηκε γρήγορα από στόμα σε στόμα, ότι αυτό το αγόρι ήταν κάτι διαφορετικό. Η γυναίκα του διευθυντή του σχολείου του , που μόλις είχε γεννήσει , ανακάλυψε ότι δεν μπορούσε να παράγει γάλα για να φροντίσει το μωρό της και ο διευθυντής ζήτησε από τον Tokujiro να βοηθήσει. Χρησιμοποίησε την τεχνική της πίεσης και η γυναίκα έγινε άξια να παράγει γάλα για το μωρό της.
Κατά την διάρκεια μιας συνέλευσης του σχολείου , όταν ο διευθυντής μίλησε δημόσια για την εξαιρετική δουλειά του Tokujiro, να βοηθήσει την μητέρα του και την οικογένεια του διευθυντή, ο Tokujiro ένιωσε περήφανος και χαρούμενος. Αποφάσισε αμέσως ότι θα περάσει όλη του την ζωή να βοηθάει ανθρώπους χρησιμοποιώντας την τεχνική της πίεσης.
Ένας βουδιστής μοναχός που ζούσε στο χωριό έμαθε για τις πράξεις του Tokujiro και αφού τον συνάντησε είπε ότι αυτό το αγόρι είναι η μετεμψύχωση από μια υψηλή ιεραρχία ενός βουδιστή μοναχού που θεράπευσε πολλούς ανθρώπους. Άρχισε να παίρνει τον Tokujiro μαζί του και επισκέπτονταν χωρικούς που είχαν προβλήματα με οδυνηρούς πόνους. Ο Tokujiro χρησιμοποιούσε την τεχνική της πίεσης, και χρησιμοποιούσε την φυσική του δεξιοτεχνία να εντοπίζει και να δουλεύει πάνω σε σκληρά σημεία με καλό αποτέλεσμα.
Όταν ο Tokujiro ήταν στο τέλος της εφηβείας του, ο μοναχός πήγε μαζί του στην κοντινότερη πόλη, όπου σχεδίασαν να προσπαθήσει την τεχνική του και στους κατοίκους της πόλης. Σύντομα η αστυνομία τους συνέλαβε, γιατί έκαναν πρακτική χωρίς άδεια. Έμειναν ένα βράδυ στην φυλακή και επέστρεψαν στο χωριό τους.
Ο Tokujiro είπε στην οικογένεια του για την εμπειρία του. Ο μεγαλύτερος αδελφός του πρότεινε να πάει στο Τόκιο και να πάρει την άδεια να χρησιμοποιεί την τεχνική του. Αποφάσισε ότι η συμβουλή του αδερφού ήταν σωστή και την ακολούθησε.
Ο Tokujiro είπε στην οικογένεια του για την εμπειρία του. Ο μεγαλύτερος αδελφός του πρότεινε να πάει στο Τόκιο και να πάρει την άδεια να χρησιμοποιεί την τεχνική του. Αποφάσισε ότι η συμβουλή του αδερφού ήταν σωστή και την ακολούθησε.
Εκείνο τον καιρό υπήρχαν μόνο δύο είδη φυσικής θεραπείας στην Ιαπωνία. Ένα δυτικό στυλ – σουηδικό μασάζ- και ένα αρχαίο Κινέζικο (πιεσοθεραπεία) μασάζ που το έλεγαν ΑΝΜΑ . O Tokujiro σπούδασε το ΑΝΜΑ από έναν ειδικό και πήρε την άδεια. Γύρισε στο Hokkaido και άνοιξε την πρώτη του κλινική προσφέροντας ούτε ΑΝΜΑ ούτε μασάζ αλλά χρησιμοποιώντας την τεχνική της πίεσης που είχε αναπτύξει ο ίδιος. Όπως έκανε την πρακτική του με τον δικό του τρόπο, αναρωτήθηκε πως θα μπορούσε να την ονομάσει. Είδε την λέξη «Shiatsu» σε ένα άρθρο ενός περιοδικού που αναφερόταν σε δακτυλική πίεση. Του άρεσε. Μολονότι χρησιμοποιούσε τους αντίχειρες για την πίεση, στην Ιαπωνία, οι αντίχειρες ονομαζόταν «δάκτυλα». Συνεπώς η λέξη Shiatsu περιέγραφε πολύ καλά αυτό που έκανε. Έτσι αποφάσισε να την ονομάσει Shiatsu.
Όσο έκανε την πρακτική του Shiatsu ο Tokujiro σπούδασε ανατομία , και ανάπτυξε μια επιστημονική θεωρία , που εξηγούσε το Shiatsu. Έμαθε ότι όταν πίεζε συγκεκριμένα σημεία στο σώμα της μητέρας του, ήταν σαν να της δίνει μικρές δόσεις κορτιζόνης, γιατί διέγειρε τα επινεφρίδια. Σε άλλα αποτελέσματα , διαπίστωσε ότι είχαν παραπλήσιες επιστημονικές εξηγήσεις.
Όσο και να σπούδασε και να σκεφτόταν για αυτό , ο Tokujiro συνειδητοποίησε ότι το ανθρώπινο σώμα έχει ότι χρειάζεται. Παράγει όλα τα χημικά που χρειάζεται για να αυτό ιαθεί. Κάτω από κούραση, το σώμα βρίσκεται σε μια ανισορροπία, δεν παράγει τα σωστά χημικά και την ποσότητα που χρειάζεται το σώμα. Αντ’αυτού παράγει καταστρεπτικές ουσίες. Το Shiatsu μπορεί να ελαττώσει την καταπόνηση του σώματος και να το προτρέψει να γυρίσει σε μια υγιείς κατάσταση ισορροπίας.
Ο Tokujiro πήρε τις παρακάτω λέξεις για ένα σλόγκαν για το Shiatsu. “Η καρδιά του Shiatsu είναι σαν την αγάπη της μητέρας”. Αυτό τοποθετούσε την σημασία της στοργικότητας, την θεραπευτική συμπεριφορά του ατόμου που δίνει Shiatsu σε κάποιον άλλο άνθρωπο.
Είχε πει, ότι στην μοντέρνα κοινωνία εξαρτώνται πάρα πολύ από τα φάρμακα και τις εγχειρήσεις. Είναι πιθανό, μέσω του Shiatsu, για έναν άνθρωπο να εμφανίσει καταπληκτικά συμπτώματα υγείας και δύναμης. Το Shiatsu διεγείρει την βαθύτερη θεραπευτική δύναμη ενός ατόμου, έτσι το σώμα μπορεί να δουλέψει μόνο του. Είναι σαν ένας διακόπτης που το σώμα τον ανοίγει για θεραπεία.
Όταν ο Tokujiro ήταν στα είκοσι του χρόνια , εργαζόταν στην κλινική του (Sapporo Clinic), ένας γνωστός φιλόσοφος ο Gohei Ishimaru, ήρθε στο Hokkaido με τρένο μιας ημέρας ταξίδι, να παραδώσει μια διάλεξη σε κοινό των 2000 ανθρώπων, ένα γεγονός που είχε χορηγό την τοπική εφημερίδα. Ο Ishimaru ήταν σε πολύ αδύναμη κατάσταση και θα παρέδιδε την ομιλία του καθισμένος αντί να είναι όρθιος.
Όταν έφτασε στο σταθμό του τρένου στο Sapporo, σωριάστηκε στην πλατφόρμα. Ο βοηθός του τον βοήθησε να πάνε στο πανδοχείο και κάλεσαν γιατρό. Ο γιατρός συμβούλεψε ότι έπρεπε να αναβληθεί η διάλεξη για το απόγευμα. Οι χορηγοί από την εφημερίδα πανικοβλήθηκαν αλλά ένας συντάκτης είχε ακούσει για την φήμη του Tokujiro Namikoshi, έτσι τον κάλεσαν για να τον βοηθήσει.
Ο Tokujiro πήγε στο πανδοχείο όπου ήταν o φιλόσοφος. Του έκανε Shiatsu μέχρι να νιώσει καλύτερα. Το ίδιο απόγευμα, αντί να ακυρωθεί η διάλεξη, ο Ishimaru έδωσε μια δίωρη διάλεξη, στέκοντας όρθιος. Ήταν έκπληκτος από την υψηλή φυσική του δύναμη και υγεία μετά από του Tokujiro την θεραπεία.
«Τα χέρια σου είναι πολύτιμα» είπε στον Tokujiro. «Θέλω να ασφαλίσω τους αντίχειρες σου». Ασφάλισε του Tokujiro τους αντίχειρες για 100.000 γιεν. Σε δολάρια είναι 10 εκατομμύρια. Ήταν ένα τεράστιο ποσό για ασφάλεια. Εκείνες τις μέρες στην Ιαπωνία, το μεγαλύτερο ποσό για ασφάλεια ανικανότητας ήταν από ένα παίκτη του μπάσκετ Miyataka, που είχε ασφαλίσει το δεξί του χέρι για 20.000 γιεν. Έτσι τα 100.000 γιεν για τους αντίχειρες του Tokujiro ήταν ένα τεράστιο ποσό για ασφάλεια.
Ο Ishimaru παρότρυνε τον Tokujiro να εφαρμόσει το Shiatsu στο Τόκιο, όπου ένα μεγάλο μέρος και ποικιλία ανθρώπων μπορούν να ωφεληθούν από αυτό. Ο Tokujiro είχε παντρευτεί και είχε κάνει παιδιά. Άφησε την κλινική του στο Hokkaido και μαζί με την οικογένεια του μετακόμισαν στο Τόκιο σε ηλικία 28 ετών . Ο Ishimaru τον γνώρισε σε πολύ σημαντικούς ανθρώπους, αλλά το Shiatsu ήταν τόσο νέο και άγνωστο που πήρε πολλά χρόνια για να αναγνωριστεί η πρακτική του.
Έπρεπε να μετακομίσει 7 φορές, συνήθως γιατί δεν είχε να πληρώσει το νοίκι. Την όγδοη φορά μετακόμισης είπε στον εαυτό του «Εδώ θα μείνω είτε αποτύχω είτε πετύχω, δεν ξαναμετακομίζω». To "Shiatsu College" είναι ακόμα και σήμερα στο ίδιο μέρος.
Στα πρώτα χρόνια της πρακτικής του ο Tokujiro επί το πλείστον πήγαινε σε σπίτια. Το όριο ήταν να βλέπει 7-8 ανθρώπους την ημέρα. Πήγε στο Τόκιο, για να επεκτείνει την πρακτική του μεθοδολογία. Το 1940 ίδρυσε την σχολή του και άρχισε να κάνει επαγγελματίες του Shiatsu. Τελικά όλοι οι επαγγελματίες συσπειρώθηκαν και προσέγγισαν την κυβέρνηση , ζητώντας νόμιμη αναγνώριση του Shiatsu.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο στρατηγός Douglas McArthur των Ηνωμένων Πολιτειών διεύθυνε το Ιαπωνικό υπουργείο υγείας . Υπήρχαν πάνω από 300 μη αναγνωρισμένες θεραπείες στην Ιαπωνία εκείνο τον καιρό. Ο McArthur διέταξε να διερευνηθούν και 300 από επιστήμονες των Πανεπιστημίων, για να τεκμηριωθούν ποιες είναι επιστημονικά δοκιμασμένες επάξια και ποιες όχι.
Στο τέλος των 8 χρόνων, τα πανεπιστήμια ανάφεραν : το ΑΝΜΑ και το Shiatsu είναι οι μόνες θεραπευτικές αγωγές, που δέχονται επιστημονική απόδειξη. Το 1955, το Ιαπωνικό Υπουργείο υγείας νομικά αναγνωρίζει το Shiatsu και γίνεται εγκεκριμένη θεραπεία.
Δυστυχώς το Shiatsu και το παραδοσιακό ΑΝΜΑ μασάζ , είναι κάτω από μία ιαπωνική έγκριση που είναι πολύ μπερδεμένη. Δίνει την δυνατότητα σε ανθρώπους που παίρνουν άδεια σε μια από τις θεραπείες να λέγονται Shiatsu επαγγελματίες χωρίς να έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση.
Τα βίντεο με τον Namikoshi θα τα δείτε εδώ
1925 - 1981. Στα τέλη του 20ου αιώνα ο Shizuto Masunaga επαναφέρει το Shiatsu στα Δυτικά πρότυπα, δίνοντας έμφαση στους μεσημβρινούς και στην θεωρία των 5 στοιχείων.Μαθητής της Δυτικής ψυχολογίας και Κινέζικης Ιατρικής, ενδιαφερόταν αρκετά για τις πνευματικές , ψυχολογικές και συναισθηματικές πτυχές των ανθρώπων. Αυτό τον οδήγησε στην δημιουργία του Zen Shiatsu, όπου εισήγαγε ένα διαγνωστικό σύστημα γνωστό ως Kyo - Jitsu το οποίο εξηγεί τις ανισορροπίες ενέργειας στους μεσημβρινούς ανάλογα με την έλλειψη(Kyo) ή την υπερβολή(Jitsu). Εισάγει επίσης τις ασκήσεις Makko Ho, οι οποίες είναι ειδικά σχεδιασμένες για την ομαλή ροή της ενέργειας στους μεσημβρινούς. Επίσης ανάπτυξε μια μορφή κοιλιακή διάγνωσης που είναι γνωστή ως διάγνωση Hara και επέκτεινε τους παραδοσιακούς μεσημβρινούς με προεκτάσεις αυτών . Ο Masunaga άνοιξε το Iokai Shiatsu Centre στο Τόκυο. Κατά τα τέλη του 1970 ο Wataru Ohashi , μαθητής του Masunaga, τον προσκάλεσε στην Νέα Υόρκη όπου δίδαξε ορισμένα μαθήματα. Είναι συγγραφέας του "Zen Shiatsu" (έγινε με την βοήθεια του Ohashi) το οποίο έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Έχει γράψει και πολλά άλλα βιβλία.
Τα βίντεο με τον Masunaga θα τα δείτε εδώ
1946 - 2010. Η πρώτη επαφή της Pauline Sasaki με το Shiatsu ήταν το 1970 στην Ιαπωνία, λόγω διαφόρων πόνων που αντιμετώπιζε η ίδια. Ο θείος της της πρότεινε να κάνει μια συνεδρία Shiatsu και είδε ότι αμέσως είχε αποτέλεσμα. Έτσι επέστρεψε στις ΗΠΑ και παρευρέθηκε σε μια σχολή Shiatsu και άρχισε να ασχολείται με το Zen Shiatsu. κατά την διάρκεια των χρόνων άρχισε να ασχολείται με τις πιο λεπτές ενέργειες. Ενσωμάτωσε έννοιες από την Κβαντική φυσική και την θεωρία του Shiatsu δημιουργώντας το Quantum Shiatsu.
O Sensei Ohashi γεννημένος το 1944 κοντά στην Χιροσίμα της Ιαπωνίας , ήταν ευάλωτος στις ασθένειες. Από αυτή την ηλικία έχει δεχτεί θεραπευτικές τεχνικές που ακόμα και σήμερα εισάγει στην διδασκαλία του. Μετά την ολοκλήρωση του Πανεπιστημίου Chuo και μελετώντας με διάφορους καθηγητές τις Ανατολικές θεραπείες, μετακόμισε στις Ηνωμένες πολιτείες το 1970. Ξεκίνησε να εργάζεται στο Club Watergate ως θεραπευτής Shiatsu αλλά το ενδιαφέρον του ήταν στραμμένο στην διδασκαλία. έτσι το 1974 ιδρύει το Ινστιτούτο Ohashi ,μη κερδοσκοπικό εκπαιδευτικό ίδρυμα το οποίο ακόμα και σήμερα εξυπηρετεί 2000 μαθητές ετησίως ανά τον κόσμο. Είναι συγγραφές έξι βιβλίων τα οποία έχουν μεταφραστεί σε οκτώ γλώσσες.
(1949 - 2012) O Akinobu Kishi διδάχτηκε το Shiatsu από τον πατέρα του και συνέχισε ως μαθητής του Masunaga. Στα 29 του χρόνια αρρώστησε και ανάπτυξε μια δική του μέθοδο το Seiki Soho. Έχει γράψει το βιβλίο "Sei-Ki: Life in Resonance - The Secret Art of Shiatsu"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου